Materiality concept: Conditio sine qua non for high value relevance of financial statements

Abstract

The concept of materiality is a kind of a filter in the process of selecting the information to be reported in the financial statements. It is said that the significance of the current circumstances, as well as transactions and events from operations is determined on the basis of professional judgement. This concept touches all the key aspects of the preparation of financial statements - recognition, measurement, presentation and disclosure. Since the primary users of the financial statements are current and potential investors and creditors, the materiality contributes to the preparation of the financial statements in a manner that defines the information needs of the financial statement users. According to IAS 1 - Presentation of Financial Statements and IAS 8 - Accounting Policies, Changes in Accounting Estimates and Errors, information is material if its omission, misstatement or blurring can reasonably be expected to influence the current and future decisions of the primary users of general-purpose financial statements. Although at first glance it seems to be a simple concept, in the practice of financial reporting, there are a number of dilemmas when deciding which information to present in the financial statements. The aim of the paper is to point out the key challenges that the preparers of financial statements face when interpreting and implementing the concept. Namely, inadequate understanding and application of the concept of materiality will result not only in conceiving and applying inadequate accounting policies, but also in demonstrating a non-optimal - too large or insufficient amount of financial information. In those circumstances, the understanding of the presented information is significantly impeded, which consequently leads to informational asymmetry and i ts negative consequences. Furthermore, due to the inadequate value relevance of the financial statements, this makes it impossible to communicate efficiently with financial market participants while at the same time preventing the optimal allocation of resources.

Koncept materijalnosti predstavlja svojevrsni filter prilikom odabira informacija koje treba iskazatiu finansijskim izveštajima. Reč je o tome da se na osnovu profesionalnog prosuđivanja utvrđuje značaj tekućih okolnosti, kao i transakcija i događaja iz poslovanja. Navedeni koncept tangira sve ključne aspekte pripremanja finansijskih izveštaja - priznavanje, merenje, prikazivanje i obelodanjivanje. Budući da se kao primarni korisnici finansijskih izveštaja javljaju postojeći i potencijalni investitori i kreditori, koncept materijalnosti doprinosi da se finansijski izveštaji pripreme tako da izmire informacione potrebe navedenih bilansnih adresata. Prema MPC 1 - Prikazivanje finansijskih izveštaja i MPC 8 - Računovodstvene politike, promene računovodstvenih procena i greške, informacija je materijalno značajna ukoliko se njenim izostavljanjem, pogrešnim prikazivanjem ili zamagljivanjem sa razlogom može očekivati da će se izvršiti uticaj na sadašnje i buduće odluke primarnih korisnika finansijskih izveštaja opšte namene. Iako na prvi pogled deluje da je reč o jednostavnom konceptu,u praksi finansijskog izveštavanja neretko se javljaju brojne dileme prilikom odlučivanja koju informaciju treba prikazati u finansijskim izveštajima. Cilj rada je da ukaže na ulogu i značaj materijalnosti, kao i ključne izazove sa kojima se prilikom tumačenja i implementacije navedenog koncepta sastavljači finansijskih izveštaja mogu suočiti. Naime, neadekvatno razumevanje i primena koncepta materijalnosti rezultiraće ne samo koncipiranjem i primenom neodgovarajućih računovodstvenih politika, već i prikazom neoptimalnog - prevelikog ili nedovoljnog obima finansijskih informacija. U navedenim okolnostima značajno se otežava razumevanje prikazanih informacija, što posledično dovodi do informacione asimetrije i njenih negativnih posledica. Ovo, nadalje, u sled neadekvatne iskazne moći finansijskih izveštaja, onemogućava efikasnu komunikaciju sa učesnicima na finansijskim tržištima i istovremeno ometa optimalnu alokaciju resursa.