Phenotypic divergence of burley tobacco varieties

Abstract

Seven traits (duration of growing season, height, leaf number, length and width of mid plant leaf and yield) in 20 burley tobacco varieties were observed. Significant differences of their values, i.e. great variability of traits among observed genotypes were determined. The degree of their divergence was esteemed by hierarchical cluster analysis. One of two produced dendrograms was based on varietal divergence by more important traits of development and morphology, i.e. yield components, while the second dendrogram was also based on this complex. Three (I-1, II-1, III-l), i.e. two clusters (I-2, II-2), are observable on the first, i.e. the second dendrogram, respectively. Genotypes of similar productivity were found within each cluster, indicating that selected yield components were the basis for breeding of barely tobacco for yield. When planning hybridization, parents should be selected from different clusters or subclusters in order to recombine genotypes as divergent as possible over their quantitative properties.

Ispitivano je sedam svojstava (dužina vegetacionog perioda, visina, broj listova, dužina i širina srednjeg lista, površina lista i prinos) kod dvadeset sorti berlej duvana. Utvrđene su značajne razlike u njihovim vrednostima, odnosno velika varijabilnost svojstava između proučavanih genotipova. Za procenu stepena njihove divergencije korišćena je hijerarhijska klaster analiza. Dobijena su dva dendrograma od kojih je prvi zasnovan na divergenciji sorata po važnijim svojstvima razvoja i morfologije odnosno komponentama rodnosti, bez uključivanja prinosa, a drugi je zasnovan i na ovom kompleksnom svojstvu. Na prvom dendrogramu se izdvajaju tri (I-1, II-1, III-l), a na drugom dva (I-2, II-2) klastera, odnosno grupe sorti. Klaster II-2 se sastoji od sorti iz klastera II-1 i III-l. Unutar svakog klastera našli su se genotipovi približne produktivnosti, što ukazuje da su izabrana elementarna svojstva osnov za oplemenjivanje na prinos berlej duvana. Pri planiranju hibridizacija roditelje treba odabirati iz različitih klastera ili subklastera kako bi se rekombinovali što divergentniji genotipovi po ispitivanim kvantitativnim svojstvima.